Άβε Ηλία Ζούρο!

Το βράδυ του Σαββάτου (09/01) ο Πανελλήνιος επικράτησε του Άρη στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, «σκορπώντας» την… τρικυμία στην ομάδα των «κίτρινων». Η προετοιμασία του τεχνικού τιμ των «Ολυμπιονικών» άριστη, ο προσανατολισμός των παικτών εντός των τεσσάρων γραμμών άπταιστος, η υπομονή σε κάθε επίθεση «γαϊδουρινή» και η άμυνα «στραγγαλιστική». Το αποτέλεσμα γνωστό, όμως το σίγουρο είναι, ότι το Σάββατο δεν βρέθηκαν σε κακή βραδιά οι παίκτες του κ. Κατσικάρη. Αντιθέτως μάλιστα, το σύνολο του κ. Ζούρου «έκοψε» από τα πρώτα λεπτά την όρεξη και τη φόρα, με την οποία ερχόντουσαν οι αντίπαλοί τους από την πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης του Γιούροκαπ.

Το «Α» για τον Πανελλήνιο ήταν η άμυνα μέχρι… εκνευριστικό βαθμό και το «Ω» η υπομονή σε κάθε 24’’ που κυλούσαν με την μπάλα στα χέρια των παικτών του. Το σκάουτινγκ και η βιντεοθεραπεία δούλεψαν αρμονικά στις προπονήσεις κι αυτό αποτέλεσε τον πρώτο λόγο για τον οποίο οι φιλοξενούμενοι δέχτηκαν κάτι λιγότερο από 50 πόντους –μόλις 7(!) στην πρώτη περίοδο-. Η στατιστική δεν μπορεί να καταγράψει την εξαιρετική συνεργασία των ψηλών της ομάδας της Κυψέλης, κάθε φορά που ο Άρης προσπαθούσε να «ακουμπήσει» τη μπάλα στον Άντριου Μπετς. Όστοϊτς, Ντέιβις, Βουγιούκας και Τζόνσεν δεν άφησαν το διεθνή Βρετανό σέντερ να… πάρει ανάσα. Την ίδια στιγμή, οι αλληλοκαλύψεις στην περιφερειακή άμυνα λειτουργούσαν στο βέλτιστο βαθμό, δίνοντας το μειονέκτημα στους «κίτρινους», οι οποίοι δεν μπορούσαν να βρουν τη λεγόμενη «έξτρα» πάσα στην αδύνατη πλευρά. Κι όταν δεν μπορούν να δημιουργηθούν «ρήγματα» από τη φροντ-λάιν, τότε η επίθεση περιορίζεται αυτόματα στο περιφερειακό παιχνίδι ή ακόμη ακόμη και στις πρωτοβουλίες του ενός.

Ακόμη πιο αξιοσημείωτη ήταν η υπομονή και η επιμονή με την οποία «γυρνούσαν» τη μπάλα οι «Ολυμπιονίκες» σε κάθε επιθετική τους προσπάθεια. Οι βεβιασμένες προσπάθειες ελάχιστες και οι όμορφες φάσεις αρκετές. Ο Ηλίας Ζούρος έβρισκε την απάντηση σε κάθε match-up που επέλεγε ο Φώτης Κατσικάρης στη σκακιέρα των επιλογών.

Ο κόουτς Ζούρος απέδειξε για ακόμη μία φορά τις προπονητικές ικανότητές του, εγκλωβίζοντας τον αντίπαλό του σε έναν ατέρμονα βρόχο λανθασμένων –με βάση το αποτέλεσμα- επιλογών. Τα εύσημα βεβαίως έχουν αντίκρισμα και στο υπόλοιπο τεχνικό τιμ του Πανελληνίου, καθώς (πρέπει να) επικρατεί το ρητό «η ομάδα κερδίζει, η ομάδα –κι όχι ο προπονητής- χάνει».

Άβε λοιπόν, Ηλία Ζούρο!