Κάτι παραπάνω από ιδέα...

Στην πανέμορφη πρωτεύουσα της Καταλονίας, η ομάδα της Μπαρτσελόνα θεωρείται κάτι παραπάνω από ένας αθλητικός σύλλογος. Άλλωστε, ο Καταλανός συγγραφέας Μανουέλ Βάθκεζ Μονταλμπάν είχε αναφέρει πως υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να «βαφτιστεί» κάποιος φίλαθλος της ομάδας και να «ασπαστεί» τη θρησκεία της, που δεν είναι άλλος από το να δηλωθεί στα επίσημα μητρώα αυτής. Η φράση «Mes que en club» μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Επίσης, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν, πων αν δεν βρεθεί κάποιος στον «ναό» της Βαρκελώνης, δεν μπορεί να νιώσει όπως ένας απλός και συνάμμα τυχερός φίλαθλος των Καταλανών.

Κάτι ανάλογο είχα την ευκαιρία να ζήσω χθες, Τρίτη (29/11), στη «Μαρτίνι Πλάζα» του Χρόνιγκεν, εκεί όπου ο Άρης αντιμετώπισε την τοπική Φλέιμς στο πλαίσιο της τρίτης αγωνιστικής ημέρας του Γιούροκαπ. Είναι η πρώτη φορά που μέσω αυτού του βήματος αναφέρομαι σε πρώτο πρόσωπο, όμως η πρώτη μου παρουσία σε αγώνα του Άρη εκτός των ελληνικών συνόρων συνοδεύτηκε από το θαυμασμό για τους... λίγους, καλούς και διόλου αφανείς «ήρωες» της ευρωπαϊκής βραδιάς, δίνοντάς μου το έναυσμα να καταθέσω τις σκέψεις που «γεννήθηκαν» μέσα στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια του πολύωρου και ταλαίπωρου ταξιδιού της επιστροφής.

Χθες, λοιπόν, κάτι παραπάνω από 40 φίλοι των «κίτρινων» βρέθηκαν στο κρύο Χρόνιγκεν για να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα του αγώνα με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Άνθρωποι που αψήφησαν την κούραση της καθημερινότητάς τους, τις υποχρεώσεις της επόμενης ή ακόμη ακόμη και της ίδιας ημέρας, ταξίδεψαν από λίγα έως πολλά χιλιόμετρα για να συμπαρασταθούν στη μεγάλη τους αγάπη. Από την Ουτρέχτη μέχρι το Άμστερνταμ, από το Έσσεν μέχρι το Μόναχο, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Καβάλα, οι αποστάσεις εκμηδενίστηκαν σε τέτοιο βαθμό, όπως φαίνονται σε έναν χάρτη τσέπης. Σαφέστατα και δεν είναι η πρώτη φορά που οι φίλοι του Άρη εκδηλώνουν την... τρέλα που κουβαλάνε, είναι όμως διαφορετικό να το ζει κάποιος από κοντά. Συζητώντας με αρκετούς από τους «κίτρινους» παρευρισκομένους, διαπίστωσα πως το τελευταίο που τους ενδιέφερε ήταν το αποτέλεσμα της αναμέτρησης. Η λαχτάρα και η ανυπομονοσία που τους διακατείχε για να δουν για 2 ώρες τη φανέλα με το θεό του πολέμου στο στήθος εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ, αρκούσαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Βλέπετε, αυτά τα «παιδιά», κάθε ηλικίας, δεν έχουν την ευκαρία να νιώθουν τον παλμό της ομάδας από κοντά κι επί καθημερινή βάση. Περιμένουν τη ρημάδα την κλήρωση στην αρχή της χρονιάς να τους... κάνει τη χάρη, μήπως και η τύχη φέρει αντίπαλο του Άρη ομάδα από κάποια γειτονική, όχι πόλη, αλλά χώρα!

Και η τρέλα τους δεν σταματάει εδώ. «Κάθε χρόνο αγοράζω διαρκείας, ενώ είμαι μέλος και στη Λέσχη» μου εκμηστηρεύτηκε ένας φίλος από το Μόναχο, ενώ λίγο αργότερα ένας μεσήλικας μιλώντας ελληνικά με ολλανδική προφορά (35 χρόνια ξενιτιάς είναι πολλά...) μοιραζόταν τη χαρά του μαζί μου, που είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει παιχνίδι του Άρη παρέα με την κόρη του. Βέβαια, ένα μικρό μερίδιο «τρέλας» κατέχουν και οι Ολλανδοί. Μία παρέα διένυσε 150 χιλιόμετρα, μόνο και μόνο για να δουν την ομάδα για την οποία είχαν ακούσει τόσα και τόσα, ωσάν να τα διαβάζανε μικροί για παραμύθια καληνύχτας, εκεί όπου οι Γκάλης και Γιαννάκης κατατρόπωναν το δράκο του Ντεν Μπος.

Οι φίλοι του Άρη που έδωσαν το παρόν χθες στη «Μαρτίνι Πλάζα» αποτελούν ένα μικρό φάρο για όλους. Δεν τους ενδιέφερε αν ο Σαμ Μούλντροου έκανε νταμπλ-νταμπλ, δεν τους ενδιέφερε αν οι «κίτρινοι» αποδίδουν τα ελάχιστα στον επιθετικό τομέα... Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να φωνάξουν για την ομάδα που αγαπάνε. Τουλάχιστον οι ίδιοι δηλώνουν «αισθηματίες», τη στιγμή που ο χαρακτηρισμός αυτός τείνει να αφανιστεί από τις τάξεις των «εγχώριων» φιλάθλων. Μεγάλα λάθη και παλιμπαιδισμοί διακρίνουν αυτούς που διατηρούν τις τύχες της ομάδας στα χέρια τους, λάθη θα γίνονται, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρόσωπα μπαίνουν πάνω από την ομάδα, όταν έρχεται η ώρα των φιλάθλων. Κανείς δεν μπορεί να «παίξει» με τον κόσμο μίας ομάδας, καθώς όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε αυτόν.

Ας αφυπνίσουν, λοιπόν, αυτοί οι 40 «ήρωες» τον κοιμώμενο γίγαντα. Κι όπως λέει μία μαντινάδα,

«Όσοι δεν ζήσαν ξενιτιά είναι γι’ αυτούς μια λέξη,

άνθρωπος που έχει λογική δεν ημπορεί ν’ αντέξει».

Τα «θαύματα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ

Λένε πως όταν ο Θεός έχει κέφια, οι δημιουργίες Του χαρακτηρίζονται από την τελειότητα και την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στην ομορφιά και τη γαλήνη. Έτσι έγινε και στην περίπτωση των «θεόσταλτων» Δημήτρη Διαμαντίδη και Χουάν Κάρλος Ναββάρο, οι οποίοι με τα κατορθώματά τους εντός των τεσσάρων γραμμών των παρκέ έχουν βαλθεί να... τρελάνουν τον κόσμο που ήδη έχουν τρελάνει. Δεν εξηγείται διαφορετικά, είναι σίγουρο ότι η «πορτοκαλί» θεά έχει βάλει το χεράκι της, τη δική της πενιά, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί το καλούπι των δύο αστέρων των ευρωπαϊκών γηπέδων.

Η έκτη αγωνιστική ημέρα της διοργάνωσης της Ευρωλίγκα θα μείνει «χαραγμένη» στις μνήμες των φιλάθλων, διότι πέρα από συγκλονιστικούς αγώνες, εντάσεις, θέαμα και συγκινήσεις, μας χάρισε τον επικότερο επίλογο ενός αγώνα, όπως επίσης και την ανάδειξη του νέου πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης. Από τη μία; Ο Ισπανός «Λα Μπόμπα» με το προσωπικό του καλάθι στα μισά της τρίτης περιόδου στην αναμέτρηση της Μπαρτσελόνα με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση της λίστας των σκόρερ της κορυφαίας διασυλλογικής ευρωπαϊκής διοργάνωσης με 2.716 πόντους. Από την άλλη; Ο «3D» Δημήτρης Διαμαντίδης χόρευε φλαμένγκο στος δικούς του ρυθμούς τους Ανδαλουσιανούς της οικοδέσποινας Ουνικάχα Μάλαγα, όταν και σε 15’’ έφερε τα πάνω-κάτω με δύο τρίποντες «βόμβες», οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στη μεγάλη ανατροπή. Παράλληλα, το σκηνικό αποκτά το χαρακτηριστικό της ειρωνίας, διότι δεν διανύσαμε περισσότερο από 1,5 μήνα, όταν και τον περασμένο Οκτώβριο ο μέχρι πρότινος κάτοχος του τίτλου του πρώτου σκόρερ της Ευρωλίγκα, Μάρκους Μπράουν, είχε ανακοινώσει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

Τέτοια είναι τα κατορθώματα των δύο παικτών, που αν ο Άντονι Γκαουντί ζούσε τη σήμερον ημέρα, θα αφιέρωνε μέρος των έργων του στον αρχηγό της Μπαρτσελόνα. Ο Καταλανός αρχιτέκτονας είχε σαν πηγή έμπνευσης τη θρησκεία και το πάθος των κατοίκων της Βαρκελώνης. Κι αν κανείς αναλογιστεί πως η ομάδα της Μπαρθελόνα είναι κάτι παραπάνω από θρησκεία για τους φιλάθλους της και ο Ναββάρο ο «στρατηγός» αυτής, τότε σίγουρα ο τελευταίος θα κατείχε περίοπτη θέση στο αριστούργημα της «Σαγράδα Φαμίλια», με ύμνους να ηχούν για αυτόν. Την ίδια στιγμή, αν ο αρχαίος Έλληνας γλύπτης, Φειδίας, ζούσε σε κάποια φτωχογειτονιά της Αθήνας, θα φιλοτεχνούσε ένα εκ των σύγχρονων θαυμάτων του κόσμου –πέρα από το άγαλμα του Ολυμπίου Διός-, αφιερωμένο στο «θαύμα» του ελληνικού μπάσκετ που ακούει στο όνομα Δημήτρης Διαμαντίδης.

Δημήτρης Διαμαντίδης και Χουάν Κάρλος Ναββάρο λοιπόν, αποδεικνύουν μέρα με την ημέρα ότι δικαίως αποτελούν ενδεχομένως τους πιο ολοκληρωμένους παίκτες στην Ευρώπη, ότι δικαίως κερδίζουν τα βραβεία των MVP στο τέλος κάθε αγωνιστικής περιόδου. Η συνέπειά τους μοναδική, όπως επίσης και η τελειότητά τους.

Χακίμ Σάλεμ: «Ο Άρης είναι ομάδα με ταλέντο»

Η ομάδα της Γκαστέρα Φλέιμς είναι μία εκ των τριών αντιπάλων του Άρη στον 3^ο όμιλο της διοργάνωσης του Γιούροκαπ, κατοικοεδραύοντας στην κρύα πόλη της Ολλανδίας, Χρόνιγκεν. Η δεύτερη συνεχόμενη παρουσία της στα... μικρά «σαλόνια» της Ούλεμπ την έφερε στο δρόμο των «κίτρινων», παρ’ όλα αυτά όμως το έργο των παικτών του Βαγγέλη Αλεξανδρή μόνο εύκολο δεν θα είναι το βράδυ της ερχόμενης Τρίτης (29/11) στη «Μαρτίνι Πλάζα».

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου (19/11) οι Φλέιμς γνώρισαν την ήττα (70-58) στην έδρα της κατόχου του ολλανδικού πρωταθλήματος, Λάιντεν, σε ένα παιχνίδι που οι φιλοξενούμενοι διατηρούσαν τον έλεγχο μέχρι την τέταρτη περίοδο. Ο προπονητής της ομάδας, Χακίμ Σάλεμ, μπορεί να μην γιόρτασε με τον ιδανικότερο τρόπο τα 34^α γενέθλιά του, δεν αρνήθηκε όμως να μιλήσει για το επικείμενο παιχνίδι με τον Άρη κι όχι μόνο.

- Κύριε Σάλεμ, οι Φλέιμς βρίσκονται στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος με ρεκόρ 7-2. Ποιοί είναι οι στόχοι της ομάδας για τη φετινή αγωνιστική περίοδο;

Στόχος της ομάδας είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν υπάρχει άλλη σκέψη στο μυαλό μας, καθώς η ομάδα πρέπει να επιστρέψει στην κορυφή του ολλανδικού πρωταθλήματος. Το περασμένο Σάββατο ηττηθήκαμε από την ομάδα του Λάιντεν, όμως η προσπάθεια συνεχίζεται για τη δύσκολη συνέχεια.

- Το ολλανδικό πρωτάθλημα δεν είναι ευρύ γνωστό ανά την Ευρώπη, θα μπορούσατε να μοιραστείτε μερικές πληροφορίες αναφορικά με αυτό; Πιστεύετε πως μπορεί να συγκριθεί με τα υπόλοιπα πρωταθλήματα υψηλού επιπέδου;

Το ολλανδικό πρωτάθλημα μπορεί να μην είναι από τα παραδοσιακότερα της Ευρώπης, όμως τα τελευταία χρόνια το επίπεδό του γίνεται όλο και καλύτερο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν οκτώ ομάδες στην πρώτη κατηγορία, κάθε μία μπορεί να κερδίσει την άλλη, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός και η δυσκολία να αυξάνονται. Επίσης, πολλοί παίκτες από την Αμερική αγωνίζονται στην Ολλανδία, προσδίδοντας ταλέντο στις ομάδες.

- Πώς θα χαρακτηρίζατε την ομάδα σας με λίγες λέξεις; Ποιά είναι τα βασικά στοιχεία αυτής στο παιχνίδι της;

H ομάδα διαθέτει τέσσερις Αμερικανούς, οι οποίοι διαθέτουν εμπειρία από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Για παράδειγμα, ο Τζέισον Ντουρισό και ο Άλεξ Γουέσμπι έχουν αγωνιστεί στη Σκανδιναβία, ενώ ο Ντέιβιντ Μπελ έχει αγωνιστεί στο δυνατό πρωτάθλημα της Γερμανίας. Παράλληλα, η ομάδα διαθέτει νεαρούς παίκτες, οι οποίοι δουλεύουν πολύ μέσα στο γήπεδο, όπως επίσης κι έμπειρους παίκτες από το ολλανδικό πρωτάθλημα. Αναφορικά με την αγωνιστική μας φιλοσοφία, η άμυνα είναι το βασικότερο στοιχείο που μας χαρακτηρίζει. Βασιζόμαστε πολύ στον αμυντικό τομέα και στη διάθεση να ελένξουμε τα ριμπάουντ σε κάθε παιχνίδι. Από εκεί και πέρα, προσπαθούμε να μεταφέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το παιχνίδι κοντά στο καλάθι, διότι διαθέτουμε παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στον αντίπαλο.

- Αναφορικά με τη διοργάνωση του Γιούροκαπ, κληθήκατε να αντιμετωπίσετε τη λιθουανική Ρουντούπις, την τσέχικη Νίμπουργκ και τον Άρη. Ποιές ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν συγρκοτήθηκε ο όμιλος;

Ο όμιλος είναι πραγματικά πολύ δύσκολος. Η Νίμπουργκ είναι μία ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκα, με συνεχή παρουσία στη διοργάνωση του Γιούροκαπ, πολύ καλούς παίκτες και υψηλό μπάτζετ. Η Ρουντούπις είναι ομάδα που διαθέτει τα στοιχεία των δυνατών ομάδων της Λιθουανίας, μίας χώρας που το μπάσκετ αποτελεί το πρώτο άθλημα. Όσο για τον Άρη, είναι μία ομάδα που τα τελευταία χρόνια έχει πολύ καλή παρουσία στο Γιούροκαπ, ενώ συγχρόνως αποτελεί μία από τις καλές ομάδες του δυνατού ελληνικού πρωταθλήματος. Παρ΄ όλα αυτά, στόχος για μας είναι να εμφανιζόμαστε δυνατοί σε κάθε παιχνίδι και να διεκδικούμε τη νίκη.

- Την πρώτη αγωνιστική ημέρα του Γιούροκαπ αντιμετωπίσατε την ομάδα της Ρουντούπις. Ποιά είναι τα σημεία «κλειδιά» στον τρόπο παιχνιδιού της;

Η Ρουντούπις είναι μία πολύ καλή ομάδα. Το παιχνίδι της είναι αρκετά συγκροτημένο τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Διαθέτει πολύ καλούς παίκτες και ειδικά οι περιφερειακοί της μπορούν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στον αντίπαλη άμυνα, όπως έγινε και στο μεταξύ μας παιχνίδι την περασμένη εβδομάδα. Τρέχουν αρκετά μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και σίγουρα δεν είναι ένας εύκολος αντίπαλος.

- Ο Άρης είναι η τρίτη ομάδα που θα αντιμετωπίσετε, τι γνωρίζετε γι’ αυτόν;

Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω παιχνίδια του Άρη, πέρα από το παιχνίδι με τη Νίμπουργκ. Είναι ομάδα με ταλέντο, η οποία στηρίζεται αρκετά στην άμυνα. Κατάφερε να διατηρήσει τον αντίπαλο σε χαμηλό σκορ, παρά το γεγονός ότι ηττήθηκε στο τέλος. Γνωρίζω επίσης ότι είναι ομάδα με πολύ καλή οργάνωση και με πολύ κόσμο που την ακολουθεί συνεχώς. Βέβαια, εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να κοιτάμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, οπότε θα εστιάσουμε την προσοχή μας στον Άρη από την Τρίτη το βράδυ κι έπειτα, καθώς μας περιμένει ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι στην Τσεχία.

- Πώς δουλεύει ο Χακίμ Σάλεμ μέσα στο γήπεδο; Ποιά είναι τα στοιχεία που σας συνοδεύουν σαν προπονητή;

Στηρίζω πολλά στον αμυντικό τομέα του παιχνιδιού. Δουλεύω καθημερινά σκληρά, έτσι ώστε όλοι μαζί να βελτιωνόμαστε, αρχής γενομένης από την άμυνα. Επίσης, μου αρέσει να δουλεύω πολύ με νεαρούς παίκτες. Τα περασμένα χρόνια είχα την ευκαιρία να δουλέψω στις μικρότερες κατηγορίες της Ολλανδίας, εκεί όπου τα παιδιά πραγματικά δουλεύουν πολύ σκληρά. Βέβαια, είναι εξίσου σημαντικό να δουλεύεις και με έμπειρους παίκτες, διότι μαθαίνεις πολλά μέσω αυτών.

- Αυτή είναι η δεύτερη χρονιά για σας ως προπονητής στην πρώτη κατηγορία. Ποιό είναι το όνειρό σας;

‘Ονειρό μου είναι να γίνομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος μέσα από τη σκληρή δουλειά. Είμαι από τους νεαρότερους προπονητές στο ολλανδικό πρωτάθλημα αλλά και στη διοργάνωση του Γιούροκαπ και είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να δουλεύω στο υψηλότερο επίπεδο της Ολλανδίας.

- Αναφορικά με τους φιλάθλους της ομάδας, τι συναντάει ο αντίπαλος των Φλέιμς όταν αγωνίζεται στην έδρα σας;

Ειλικρινά, οι φίλαθλοί μας είναι απλά εκπληκτικοί. Σε κάθε παιχνίδι γεμίζουν το γήπεδό μας, το οποίο συγκεντρώνει πάνω από 3.000 κόσμου, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στην Ολλανδία. Στηρίζουν με μοναδικό τρόπο την ομάδα, μας ακολουθούν παντού και το σίγουρο είναι ότι θα ταξιδέψουν μέχρι και την Ελλάδα. Μας βοηθάνε σε πολύ μεγάλο βαθμό και είμαι πολύ ευγνώμων για τη στήριξή τους.

* Ο Χακίμ Σάλεμ γεννήθηκε κι έζησε για 14 χρόνια στη Γκίζα της Αιγύπτου κι εν συνεχεία έγινε μόνιμος κάτοικος Ολλανδίας. Την περασένη σεζόν βρέθηκε στον πάγκο της ομάδας του Άμστερνταμ, όντας η πρώτη φορά που εργάστηκε στην πρώτη κατηγορία του ολλανδικού πρωταθλήματος. Θεωρείται από τους ανερχόμενους προπονητές, η δουλειά του οποίου τον έφερε στον πάγκο της φιναλίστ του περσινού πρωταθλήματος.

Στατιστικής το ανάγνωσμα

Έξι επίσημοι αγώνες, έξι ισάριθμες ήττες, οι τρεις εξ αυτών εντός των «πυλών» του Αλεξανδρείου. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά που οι φίλοι του Άρη είδαν την ομάδα τους να διανύει μήνα (!) «ξηρασίας». Διότι ένας ολόκληρος μήνας πέρασε από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδας του Βαγγέλη Αλεξανδρή, όταν κι ο Ολυμπιακός στις 12 του Οκτώβρη είχε ένα εύκολο απόγευμα στη Θεσσαλονίκη για τη διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδος. Απομονώνοντας κανείς τις διοικητικές αναταράξεις, τους οικονομικούς κλυδωνισμούς και τις παιδικές ασθένειες και συμπεριφορές εκτός των παρκέ, μπορεί να διαπιστώσει εύκολα, ότι η αγωνιστική φιλοσοφία των «κίτρινων» χρίζει... ηλεκτροσόκ.

Η κυριότερη πηγή του κακού για την ομάδα του «τίγρη», δεν είναι καμία άλλη από την πρώτη γραμμή αυτής, τη φροντ λάιν. Είναι πασιφανές, ότι οι Σαμ Μούλντρου, Ματέι Κρούσιτς και Μιχάλης Τσαϊρέλης δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν μέχρι στιγμής στις υψηλές απαιτήσεις του 51χρονου προπονητή. Και για του λόγου το αληθές; Με μία γρήγορη ματιά στη βάση δεδομένων της στατιστικής υπηρεσίας, διαπιστώνει κανείς τη «φτωχή» συγκομιδή των «πύργων» του Άρη. Πιο συγκεκριμένα, Μούλντρου, Κρούσιτς και Τσαϊρέλης (ο Γιώργος Μπόγρης είναι νωρίς να συμπεριληφθεί στα πρώτα συμπεράσματα) πετυχαίνουν μόλις 13 πόντους ανά αγώνα, ποσοστό ισχνό αναλογικά με την επιθετική συγκομιδή της ομάδας. Οι τρεις παίκτες καταγράφουν συνολικά 28 επιθετικές προσπάθειες στα τέσσερα παιχνίδια για το ελληνικό πρωτάθλημα, τη στιγμή που οι «κίτρινοι» μετρούν 147 προσπάθειες εντός των 6.25 και 228 εντός παιδειάς. Με άλλα λόγια, μόλις μία στις δέκα επιθέσεις περνούν από τα χέρια της φροντ λάιν!

Το επιθετικό παιχνίδι των «κίτρινων» μπορεί να χαρακτηριστεί χωρίς αρχή, μέση και τέλος και περιορίζεται σε αρκετές των περιπτώσεων σε διαγωνισμό τριπόντων, όπως επίσης και στις προσωπικές ενέργειες των περιφερειακών. Η μαύρη «τρύπα» του Άρη έγινε έντονα αντιληπτή και στο παιχνίδι της ευρωπαϊκής πρεμιέρας την περασμένη Τρίτη, όταν και η Τσέχικη Νίμπουργκ πέτυχε μία σχετικά εύκολη νίκη στην έδρα των «κίτρινων». Τα συμπεράσματα τα ίδια, παρά το ντεμπούτο του Γιώργου Μπόγρη, καθώς στα 40 αγωνιστικά λεπτά, μόνο ο Σαμ Μούλντροου κατέγραψε επιθετικές προσπάθειες, τέσσερις εις τον αριθμό.

Ο Άρης δεν «χτυπάει» στο ζωγραφιστό κι αυτό είναι που «πονάει» τον κ. Αλεξανδρή. Οι βραδιές δεν είναι πάντα καλές για τους περιφερειακούς, όσες προσπάθειες κι αν πάρουν. Αν οι «κίτρινοι» συνεχίσουν στο ίδιο επιθετικό μοτίβο, που χαρακτηρίζεται από την αναρχία και τη στατικότητα, τότε τα πράγματα θα γίνουν πιο... μαύρα κι από τη μαύρη «τρύπα» της φροντ λάιν.

Η δειλία που έγινε συνήθεια...

Εν καιρώ πολιτικών «ζυμώσεων», ανακατατάξεων, αβέβαιου οικονομικοκοικωνικού μέλλοντος, το Αρμόδιο Συμβούλιο Επιτροπών Αθλητικών Διαφορών –ή με απλά λόγια, το γνωστό σε όλους, ΑΣΕΑΔ- έρχεται να ρίξει τη δική του «βόμβα» στην αθλητική καθημερινότητα. Χθες λοιπόν, κι ενώ το ημερομόγιο έδειχνε την 11^η Νοεμβρίου 2011, ή για τους προληπτικούς, θρήσκους, αριθμολόγους, ιστορικούς και μυθοπλάστες την τρομακτική αριθμητική σειρά 11-11-11, έγινε γνωστό ότι οι πόρτες στο ΟΑΚΑ και στην Πυλαία ανοίγουν και πάλι για να υποδεχθούν τον φίλαθλο (και μη...) κόσμο του Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ αντίστοιχα.

Βέβαια, θα πρέπει να ανατρέξουμε σχεδόν πέντε μήνες πίσω, όταν και οι δύο ομάδες, με συμπρωταγωνιστή τον Άρη, είχαν τιμωρηθεί με ποινές κεκλεισμένων των θυρών για τα... αίσχη και τα κάλλη των οπαδών τους στους τελικούς του πρωταθλήματος. Σημαδιακή η χθεσινή ημερομηνία, καθώς τα «φαντάσματα» στα γραφεία του Συμβουλίου βγήκαν για νυχτοπερπατήματα έπειτα από πολύ καιρό, με σκοπό να επαναφέρουν δριμύτερο τον τρόμο στα ελληνικά γήπεδα. Βλέπετε, το μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα στους «αιώνιους», Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί σε ένα άδειο από κόσμο γήπεδο και συγχρόνως κρύο λόγω χαμηλών θερμοκρασιών. Η εν λόγω απόφαση επιβραβεύει τις προσπάθειες των χούλιγκαν, των «γνωστών αγνώστων», των «ανεγκέφαλων», των κάφρων, οι οποίοι μπορούν και κυκλοφορούν χωρίς έλεγχο, να φέρουν ό,τι αντικείμενα επιθυμούν και φυσικά να απειλούν, όχι μόνο τη σωστή διεξαγωγή των αγώνων, αλλά και τη σωματική υγεία των πρωταγωνιστών και φυσικά των υπολοίπων φιλάθλων που θέλουν να απολαύσουν το... καημένο το μπασκετάκι!

Οι παρωπίδες, όμως, παραμένουν παρωπίδες. Διότι ένας λογικός άνθρωπος θα έστελνε στο... καναβάτσο τις εφέσεις και τα ονόματα, με μοναδικό σκοπό την υγεία του ίδιου του αθλήματος. Ευτυχώς, ο φίλαθλος κόσμος είναι λογικός και αναγνωρίζει το θάρρος στη λήψη αποφάσεων, όμως αναγνωρίζει και τη δειλία και την ατολμία αυτών. Δειλία, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι να γνωρίζεις το καλό, το σωστό και να μην το πράττεις, όπως άλλωστε είχε δηλώσει κάποτε ο Κομφούκιος. Και η ρήση του Σοφοκλή «Σε ζηλεύω για τη σωφροσύνη σου, αλλά σε αποστρέφομαι για τη δειλία σου», θα βρει και πάλι καταφύγιο στο μυαλό των φιλάθλων, οι οποίοι απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από τις κερκίδες γύρω από τα παρκέ.

Την ίδια στιγμή, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, περισσότεροι από 8.000 θεατές παρακολούθησαν ένα ξεχωριστό παιχνίδι ανάμεσα στις ομάδες του Νορθ Καρολάινα και του Μίσιγκαν. Η αναμέτρηση διεξήχθη στη βάση του αεροπλανοφόρου «Καρλ Βίνσον» (!), υπό το βλέμμα του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, και χιλιάδων στρατιωτικών. Μπορεί να έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα, λοκ-άουτ γαρ, παρ’ όλα αυτά τέτοια γεγονότα μόνο υποβάθμιση (όχι στους όρους του Αμερικανικού οίκου αξιολόγησης, Moody’s...) του αθλήματος δεν προκαλούν!

Στην υγεά μας λοιπόν!

Υ.Γ. Η έβδομη αγωνιστική ημέρα της ισπανικής Liga Endesa περιλαμβάνει το μεγάλο παιχνίδι ανάμεσα στην Ουνικάχα Μάλαγα και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ας ελπίσουμε, η μαγεία να είναι αντίστοιχη του περσινού αγώνα!

Ω, θεέ Άρη!

Αν ο μέγιστος ιστορογράφος, Όμηρος, ζούσε ανάμεσά μας, το λιγότερο που θα έκανε, θα ήταν να καταγράψει τις επικές και συνάμμα δύσκολες οικονομικές καταστάσεις, στις οποίες έχει περιέλθει ο πάλαι ποτέ «αυτοκράτορας» του ελληνικού μπάσκετ. Σε μέτρο δακτυλικό εξάμετρο πολλά μπορούν να γραφτούν, όμως το σίγουρο είναι ότι, ο θεός του πολέμου, Άρης, ζει τη δική του «Οδύσσεια», όπως τις παλιές και... κακές εποχές.

Βέβαια, όταν κανείς διαβάζει ή φτάνει στα αυτιά του η είδηση για την οδική(!) μετακίνηση της αποστολής των «κίτρινων» στην Αθήνα για την πρεμιέρα (να την κάνει ο Θεός...) του ελληνικού πρωταθλήματος, μία και μόνο λέξη έρχεται στο μυαλό του και δεν είναι άλλη από την «κατάντια». Ένας ολόκληρος «αυτοκράτορας», έχοντας χάσει την αίγλη, τη λάμψη και τη δύναμη που τον συνόδευαν, κατήντησε να περιπλιανέται ξυπόλητος σε δύσβατα κι επικίνδυνα μονομάτια για το ίδιο του το μέλλον. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν δίπλα στην ομάδα, φαίνεται πως γυρίζουν την πλάτη ο ένας μετά τον άλλο, τη στιγμή που ο φίλαθλος κόσμος δείχνει να έχει χάσει το όποιο ενδιαφέρον στήριξης του είχε απομείνει. Αποτέλεσμα; Από τον τυφώνα της οικονομικής κρίσης δεν μπορούσε να ξεφύγει ούτε η ομάδα του Άρη, της οποίας τα προβλήματα διογκώνονται μέρα με την ημέρα.

Παρ’ όλα αυτά, δεν νοείται το όνομα του ιστορικού Άρη να διασύρεται σε κάθε είδους μέσα εννημέρωσης, μέσα από αποφάσεις όπως η προαναφερθείσα. Πολλά ερωτήματα «γεννιούνται» από όλους τους... αθώους φιλάθλους, τα οποία έχουν να κάνουν με την οικονομική διαχείρηση της ομάδας. Διότι φαντάζει άκρως οξύμωρο το γεγονός ότι πριν λίγες ημέρες η διοίκηση ανακοίνωνε τη συμφωνία με τον Αμερικανό Ντομινίκ Τζέιμς, όπως επίσης και το πόσο σίγουρη θεωρούνταν η συμφωνία με τον Δημήτρη Τσαλδάρη. Πολλά άλλαξαν εντός ολίγων ημερών, τα οποία μόνο οι ίδοι οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν, που δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους της διοίκησης κι αυτών που βοηθούσαν με τον δικό τους τρόπο την ομάδα.

Δυστυχώς, ο Άρης έχει ανάγκη από τον δικό του Οδυσσέα, τον πολυμήχανο άνθρωπο που θα δώσει άμεσες λύσεις στα προβλήματα των «κίτρινων». Ο Άρης, κ.κ. υπεύθυνοι που κινείτε τα νήματα, έχει γράψει το δικό του έπος με τη βοήθεια χιλιάδων, όχι στίχων, αλλά φιλάθλων. Κι αν η ανησυχητική κατάσταση δεν βελτιωθεί άμεσα, τότε η τραγική ειρωνία στους όρους της αρχαίας τραγωδίας θα θεωρείται βέβαιη. Όταν δηλαδή, όλοι εμείς, το κοινό, θα γνωρίζουμε την κατάληξη και ο πρωταγωνιστής, η ίδια η ομάδα, όχι...

Υ.Γ. «... Γι’ αυτό οι μνηστήρες πια μη γνοιάζεσαι τι λεν και τι λογιάζουν,

οι ανέμυαλοι, που νου δεν έχουνε κι ουδέ ψηφούν το δίκιο

κι ουδέ που ανανογιούνται θάνατο, το μαύρο που σιμώνει

γραφτό τους.»

Όταν οι αριθμοί λένε την αλήθεια...

Στη δύσκολη και συνάμμα απέραντη γλώσσα των μαθηματικών, οι αποδείξεις αποτελούν ίσως ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία για την επαλήθευση των θεωρημάτων. Με παρόμοιο τρόπο, πολλές φορές στη γλώσσα της πραγματικότητας χρησιμοποιούνται οι αριθμοί για την ανάδειξη γεγονότων και εικασιών σε αληθή. Κι όπως λέει το ρητό, η αλήθεια είναι «σκληρή» και πονάει...

Τη στιγμή, λοιπόν, που ο πρόεδρος της διοργανώτριας αρχής του ελληνικού πρωταθλήματος προσπαθούσε να πείσει τους πάντες, ότι η νέα αγωνιστική περίοδος θα ξεκινήσει το ερχόμενο Σαββατοκύριακο μετά... βαϊων και κλάδων, στην Ισπανία οι φίλαθλοι απολαμβάνουν το μπάσκετ ως μία πραγματική και ζωντανή γιορτή. Ήδη η Liga Endesa διένυσε την τρίτη αγωνιστική της ημέρα και οι πρώτες τρανταχτές εκπλήξεις έχουν λάβει χώρα. Η Σεβίλλη υποχρέωσε την υπερομάδα της Μπαρτσελόνα στην πρώτη της φετινή ήττα και πρώτη ύστερα από 19(!) συνεχόμενες νίκες στις εγχώριες διοργανώσεις. Η Σαραγόσα καταρτόπωσε την Κάχα Λαμποράλ, ενώ ο «VasKos» Κώστας Βασιλειάδης «σκότωσε» τη Ρεάλ Μαδρίτης του Ρούντι Φερνάντεζ.

Οι Ισπανοί αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση και για του λόγο το αληθές, οι αριθμοί αποτελούν τον καθρέφτη του καλύτερου πρωταθλήματος της Ευρώπης. Πέρα από το γεγονός, ότι ο Χουάν Κάρλος «Λα Μπόμπα» Ναβάρο «έσπασε» το φράγμα των 12.000 λεπτών συμμετοχής στο ισπανικό πρωτάθλημα, οι ίδιοι οι φίλαθλοι «σπάνε» τα δικά τους ρεκόρ. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της τρίτης αγωνιστικής της Liga Endesa, το παρόν στα γήπεδα έδωσαν συνολικά 52.186 θεατές. Με άλλα λόγια, ο μέσος όρος κόσμου σε κάθε γήπεδο άγγιξε τις 6.000, αριθμός εξωπραγματικός για τα ελληνικά δεδομένα. Χαρακτηριστικά, στο «Παμπεγιόν Πρινσίπε Φελίπε» της Σαραγόσα, 6.400 φίλοι του μπάσκετ είδαν την ομάδα τους να φτάνει σε μία σπουδαία νίκη κόντρα στο μεγαθήριο της Κάχα Λαμποράλ. Μερικά εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειοδυτικότερα, οι Βάσκοι του Μπιλμπάο έδωσαν βροντερό παρόν στη «Μιριμπίγια Αρίνα» ξεπερνώντας τους 8.000 στην αναμέτρηση κόντρα στη Μπανταλόνα. Όσο για το «Παμπεγιόν Σαν Πάμπλο» της Σεβίλλης; Σχεδόν 7.000 φίλαθλοι της ομάδας του Ζόαν Πλάθα πανηγύρισαν την τεράστια νίκη κόντρα στους Καταλανούς του Τσάβι Πασκουάλ.

Και να ήταν μόνο αυτό; Οι φίλαθλοι της Αλικάντε και της Βαλένθια απέδειξαν, ως μία απλή και λιτή μαθηματική απόδειξη, πως το μπάσκετ αποτελεί γιορτή για τον καθένα. Περισσότεροι από 250 φίλοι και των δύο ομάδων, παρακολούθησαν μαζί τη συγκλονιστική αναμέτρηση, η οποία βρήκε νικητές τους φιλοξενούμενους στην έδρα των Βαλεντσιάνων. Παρ’ όλα αυτά, ο πρόεδρος της Βαλένθια, κ. Βιθέντε Σόλα, δήλωσε πως μέσα από παρόμοιες εκδηλώσεις το μπάσκετ εξελίσσεται και «σκαρφαλώνει» σε υψηλότερα επίπεδα.

Όλα τα παραπάνω ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Βέβαια, οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα, μπορεί να ξέρουν και να γνωρίζουν πολύ περισσότερα από τους αντίστοιχους Ισπανούς και για αυτό το λόγο το «προϊόν» του ελληνικού πρωταθλήματος να πηγαίνει... κατά διαόλου και να είναι σχεδόν έτοιμο να αποσυρθεί από τα ράφια των σούπερμαρκετ!

Οι μεγάλοι παίκτες δεν λένε ποτέ αντίο...

Καμιά φορά, όταν η «πορτοκαλί θεά» έχει... κέφια, μπορεί να εμφανίσει τους δικούς της ημίθεους και τα δικά της δημιουργήματα εντός των τεσσάρων γραμμών των γηπέδων. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα, φυσικά, με μαγικές φυσιογνωμίες των παρκέ να έχουν γράψει με χρυσοκέντητα γράμματα τη δική τους και συνάμμα της καλαθόσφαιρας την ιστορία, από κάθε σπιθαμή του παγκόσμιου χάρτη. Στη μακριά λίστα των εν λόγω παικτών, έρχεται να προστεθεί και το όνομα του 37χρονου πλέον Μάρκους Μπράουν, ο οποίος εδώ και λίγα 24ωρα ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

Η ιστορία του Αμερικανού γκαρντ φαντάζει να είναι εμπνευσμένη από κάποιο παραμύθι, εκεί όπου τα απίθανα μπορούν να γίνουν πιθανά. Βέβαια, ο χαρακτηρισμός «Αμερικανός» μόνο αμφιλεγόμενος μπορεί να χαρακτηριστεί, από τη στιγμή που ο Μπράουν αποτέλεσε πιστό «στρατιώτη» της Γηραιάς ηπείρου επί έντεκα συναπτά έτη. «Υπηρέτησε» με κόπο και ιδρώτα οκτώ διαφορετικές ομάδες, σε εφτά διαφορετικές χώρες, με το ίδιο περίσσειο πάθος και την ξεχωριστή μοναδικότητά του. Μπορεί ο «μαγικός» κόσμος του ΝΒΑ να αποδείχθηκε αφιλόξενος για το μέχρι πρότεινος αστέρι της Ζαλγκίρις Κάουνας, παρ’ όλα αυτά τα παρκέ της Ευρωλίγκα –και μαζί με αυτά κι όλοι εμείς- είχαν την τύχη να του ανοίξουν την αγκαλιά τους.

Γαλλία, Ιταλία, Τουρκία,Ρωσία, Ισπανία, Ισραήλ και Λιθουανία αποθέωσαν αμέτρητες φορές τον μοναδικά ταλαντούχο Μπράουν, ο οποίος αν μη τι άλλο έκανε με τέχνη αυτό που αγαπούσε, να σκοράρει κατά... ρυπάς! Άλλωστε, οι αριθμοί αποτελούν τον καθρέφτη των κατορθωμάτων του απόφοιτου του πανεπιστημίου του Μάρεϊ. Ο τίτλος του πρώτου σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκα μόνο τυχαίος δεν μπορεί να είναι, καθώς ο πρώην γκαρντ των Ζαλγκίρις Κάουνας, Μακάμπι Τελ Αβίβ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ουνικάχα Μάλαγα, Εφές Πίλσεν, Μπένετον Τρεβίζο, Λιμόζ και Ορτέζ σταμάτησε στους 2.715 πόντους. Ο... αθεόφοβος ο Μπράουν αποτέλεσε τον φόβο και τον τρόμο για τις αντίπαλες άμυνες, καθώς με μοναδική μαεστρία μπορούσε να αφήσει τη μπάλα στο καλάθι. Τα συνολικά 323 εύστοχα τρίποντα τον φέρνουν στην έκτη θέση της κατάταξης, ενώ το όνομά του κοσμεί την κορυφή των εύστοχων ελεύθερων βολών, 668 εις τον αριθμό. Όσο για τους 21 συνολικά τίτλους στην καριέρα του; Ουδέν σχόλιον...

Και για τους ολίγους καχύποπτους, μερικές από τις προσωπικές διακρίσεις του Μάρκους Μπράουν έχουν ως εξής: τρεις φορές MVP του γαλλικού πρωταθλήματος, δύο φορές MVP του τουρκικού πρωταθλήματος, δύο φορές MVP του ρωσικού πρωταθλήματος, μία φορά MVP της Βαλτικής Λίγκας και τρεις φορές παρουσία στις καλύτερες πεντάδες της κορυφαίας διασυλλογικής ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Ο ίδιος, μέσω της επίσημης ανακοίνωσης που εξέδωσε, ευχαρίστησε όλους τους φιλάθλους ανά την Ευρώπη που τον χειροκροτούσαν κάθε φορά που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά παιχνίδι του. Το standing ovation πρέπει να θεωρείται δεδομένο την ερχόμενη Δευτέρα στην πρεμιέρα της νέας αγωνιστική περιόδου στην Ευρωλίγκα, όχι μόνο στο Κάουνας, αλλά σε όλα τα ευρωπαϊκά παρκέ. Οι μεγάλοι παίκτες λοιπόν, δεν λένε αντίο, αλλά ένα απλό, καθημερινό και ταπεινό «ευχαριστώ». Ας τον απολαύσουμε...

Ένας «πύργος» στην πλατεία!

Δίαυλο επικοινωνίας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού φαίνεται πως έχει ανοίξει η ομάδα του Πανιωνίου, οι άνθρωποι του οποίου φαίνεται πως θα... υπερκαλύψουν το κενό που άφησε ο Μπάιρον Μάλενς. Οι «κυανέρυθροι» σύμφωνα με τις εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων αναμένουν με μεγάλη αγωνία το υπογραγραμμένο συμβόλαιο του «γίγαντα» Ματίζ Σπέιτς! Οι κινήσεις των υπευθύνων της ομάδας της Νέας Σμύρνης ήταν αστραπιαίες και μεθοδικές, με αποτέλεσμα ένας –ακόμη- NBAερ να αφήσει την Αμερική για άλλες... πολιτείες!

Ο 24χρονος «big man» των Φιλαδέλφεια 76ερς είναι έτοιμος να κάνει για πρώτη φορά στην καριέρα του το αναπάντεχο υπερατλαντικό ταξίδι και να προσδώσει δύναμη στη φροντ λάιν του Πανιωνίου. Τι κι αν μεσούσης της περασμένης σεζόν τραυματίστηκε σοβαρά στο αριστερό του γόνατο, το καταρραμένο βράδυ της 4^ης Νοεμβρίου 2010 στον αγώνα κόντρα στους «ταύρους» του Σικάγο; Η επιστροφή του ήταν άμεση όπως και η αγωνιστική του ανάκαμψη. Το νούμερο 16 των ντραφτ του 2008 αποτελούσε βασικό «γρανάζι» στη μηχανή της ομάδας του Νταγκ Κόλινς, βοηθώντας τόσο στον τομέα των ριμπάουντ όσο και στον επιθετικό.

Οι ειδικοί τον χαρακτήριζαν ως έναν μέτριο παίκτη που με την πάροδο των χρόνων θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Επιθετικό ένστικτο, εξαιρετικός πασέρ, καλές τοποθετήσεις για ριμπάουντ και φυσικά ο επιπλέον όγκος που του προσδίδουν τα μακριά χέρια του, είναι μερικά από τα πρώτα στοιχεία που τον συνόδευαν, πριν κάνει τις πρώτες εμφανίσεις στον «μαγικό» κόσμο του ΝΒΑ. Ο πρώην συμπαίκτης των Αλ Χόρφονρντ, Χοακίν Νοά και Κρις Ρίτσαρντ στους Φλόριντα Γκέιτορς κέρδισε με το σπαθί του θέση και χρόνο βασικού, δικαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο τη σκληρή δουλειά του Μπίλι Ντόνοβαν στην κολλεγιακή ομάδα των Γκέιτορς.

Με 7.2 μ.ο. πόντων και 3.7 μ.ο. ριμπάουντ σε 205 παιχνίδια του ΝΒΑ στις αποσκευές του, ο Μαρίζ Σπέιτς έρχεται να... «ταράξει» τα ελληνικά παρκέ! Ας τον απολαύσουμε λοιπόν...

Λάβετε θέσεις!

Στον απόηχο της ταπεινής κλήρωσης του ελληνικού πρωταθλήματος, όπου την παράσταση «έκλεψαν» τόσο οι απουσίες των MVP, όσο και τα αφιερώματα στις καλύτερες στιγμές της περασμένης αγωνιστικής περιόδου με φόντο τις άδειες κερκίδες, τα γήπεδα των κορυφαίων πρωταθλημάτων ανά την Ευρώπη έχουν βάλει τα καλά τους για το πρώτο τζάμπολ της χρονιάς. Ποδαρικό με το δεξί έκαναν Γάλλοι, Γερμανοί και Ρώσοι, τη στιγμή που Ισπανοί και Ιταλοί είναι έτοιμοι να παραλάβουν τη σκυτάλη με πολλές φιλοδοξίες και καινοτομίες, υποσχόμενοι παράλληλα νέες συγκινήσεις.

Καινοτομίες λοιπόν, ή με απλά λόγια υλοποίηση νέων ιδεών με σκοπό τη βελτίωση των υπάρχοντων δεδομένων. Μία λέξη, η οποία λείπει από το λεξιλόγιο των αρμόδιων αρχών του ελληνικού μπάσκετ, εκτός φυσικά κι αν καινοτομία μπορεί να χαρακτηριστεί το πρωτάθλημα των 13 ομάδων... Η ισπανική ACB λίγκα -ή Liga Endesa εδώ και λίγους μήνες- είναι η πρώτη που μας βάζει τα γυαλιά για ακόμη μία φορά, υποστηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον τίτλο του καλύτερου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που της έχει δοθεί. Η διοργάνωση του Σούπερ Κόπα πριν λίγες ημέρες στην έδρα της φιναλίστ κι «ελληνικής» πλέον Μπιλμπάο των Φώτη Κατσικάρη, Κώστα Βασιλειάδη, Δημήτρη Μαυροειδή και Μιχάλη Κακιούζη, όπως επίσης και η επίσημη παρουσίαση του νέου πρωταθλήματος στο κέντρο της Μαδρίτης υπό την παρουσία όλων των «αστέρων» φαντάζουν τόσο απλά, κι όμως τόσο εξωπραγματικά για μας.

Μπορεί η Μπαρτσελόνα να θεωρείται το φαβορί για την κατάκτηση και του φετινού τίτλου, σύμφωνα κιόλας με την πλειοψηφία των προπονητών των ισπανικών ομάδων, παρ’ όλα αυτά η ανατρεπτικότητα της Liga Endesa αντικατοπτρίζει τα λόγια του «φιλόσοφου» Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο οποίος δήλωσε με απόλυτη ειλικρίνεια: «Μακάρι να μπορούσα να προβλέψω τον πρωταθλητή...». Και ποιός μπορεί να τον αμφισβητίσει, όταν οι ομάδες μπορούν να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις την έκπληξη και τη διάκριση στο τέλος της χρονιάς.

Μερικά εκατοντάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, οι γείτονες Ιταλοί δηλώνουν έτοιμοι παρά τη συμμετοχή 17(!) ομάδων, έπειτα από τη δικαστική δικαίωση της Βενετσιάνικης ομάδας των «δικών» μας Αντρέα Ματσόν και Κέιντρεν Κλαρκ. Η on-line κάλυψη των αγώνων θα προσφέρει νέες δυνατότητες στους χρήστες, έτσι ώστε να απολαμβάνουν καλύτερα την εξέλιξη της κάθε αναμέτρησης. Όσο για το ελληνικό ενδιαφέρον; Η... παροικία μεγάλωσε απότομα, καθώς τον «παλιό» Νίκο Ζήση, θα συντροφεύουν οι «νέοι» Αντώνης Φώτσης, Γιάννης Μπουρούσης και Λίνος Χρυσικόπουλος.

Τέλος, μπορεί η επανεμφάνιση των Τόνι Πάρκερ και Αντρέι Κιριλένκο στα γαλλικά και ρωσικά παρκέ αντίστοιχα να πήρε παράταση για την ερχόμενη εβδομάδα, ωστόσο το γαλλικό και ρωσικό πρωτάθλημα έχουν ανεβάσει τον πήχη σε σύγκριση με την περασμένη αγωνιστική περίοδο. Οι ομάδες λοιπόν έχουν οπλίσει τα «όπλα» τους και δηλώνουν έτοιμες για νέες μάχες τη νέα αγωνιστική περίοδο. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να απολαύσουμε τις συγκινήσεις της «πορτοκαλί θεάς»...

Καταστρέφετε ό,τι αγαπάμε...

Είναι πολύ λυπηρό και πολλές φορές αποκαρδιωτικό να βλέπει κανείς να καταστρέφεται κάτι που τόσο πολύ αγαπάει, την ίδια στιγμή που δεν μπορεί να κάνει κάτι για να αντιστρέψει την υπάρχουσα κατάσταση. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λοιπόν, μπορεί να ένιωσε κάποιος σήμερα όταν έφτασε στα αυτιά του η είδηση «κόλαφος», ότι το πρωτάθλημα μπάσκετ της νέας αγωνιστικής περιόδου θα συγκροτηθεί από 13 ομάδες!

Η Ε.Ε.Α. απέρριψε το φάκελο της ομάδας του Πανελληνίου (του ποιού;) μία ημέρα πριν τη διεξαγωγή της κλήρωσης του νέου πρωταθλήματος. Έπρεπε να κυλήσουν κάτι παραπάνω από τέσσερις μήνες, ή για να ακουστεί κάπως χειρότερα, κάτι παραπάνω από 120 ημέρες για να παρθεί η εν λόγω απόφαση. Μία απόφαση που δεν αφήνει περιθώρια ούτε στον ίδιο τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ με τις μαγικές του ικανότητες να διορθώσει τα... αδιόρθωτα. Με αυτά και με αυτά, 13 κλειδάριθμοι θα συμπληρώσουν τους πίνακες της κλήρωσης του πρωταθλήματος, την ίδια στιγμή που ο συγκεκριμένος αριθμός πρέπει να θορυβήσει αρκετούς, προληπτικούς και μη.

Παράλληλα, προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι οι αρμόδιες αρχές διακατέχονται από αυτοκαταστροφικές τάσεις, όταν γύρω τους τα γεγονότα συνηγορούν για ένα καλύτερο μέλλον του ευρωπαϊκού μπασκετικού στερεώματος. Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που οι άνθρωποι της Βίρτους Μπολόνια «παλεύουν» για να αποσπάσουν το πολυπόθητο «ναι» του ενός και μοναδικού Κόμπι Μπράιαντ... τη στιγμή που οι Τόνι Πάρκερ και αδερφοί Γκασόλ ενσωματώθηκαν με τις ομάδες των Βιλερμπάν και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα... τη στιγμή που οι φίλαθλοι του Ερυθρού Αστέρα κατέκλυσαν τη «Χάλα Πιονίρ» σε φιλικό (!) παιχνίδι με αντίπαλο τη «νεοφώτιστη» Μπάγερν Μονάχου... τη στιγμή που ο Δημήτρης Διαμαντίδης χαρακτηρίζεται ως ο «πολυδιάστατος παίκτης της δεκαετίας»... τη στιγμή που η Εθνική «αγαπημένη» έκανε το καθήκον της -για ακόμη μία φορά- στη διοργάνωση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στη Λιθουανία κόντρα σε θεούς και δαίμονες... έρχεστε εσείς κ.κ. αρμόδιοι επί των θεμάτων της «πορτοκαλί θεάς» για να επαληθεύσετε έναν από τους βασικούς νόμους της φύσης. Ό,τι δημιουργείται με πολύ κόπο και προσπάθεια, άλλο τόσο εύκολα μπορεί να γρκεμιστεί.

Τα ερωτήματα που γεννιούνται με αποδέκτες τους υπεύθυνους της Ομοσπονδίας και του πρωτθλήματος πολλά, όμως το σίγουρο είναι ότι οι απαντήσεις θα λείψουν για ακόμη μία φορά...

Υ.Γ. Dum spiro spero...

Υ.Γ.2 Η φωτογραφία λήφθηκε το βράδυ του αποκλεισμού της οικοδέσποινας του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, Λιθουανίας, από τα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Ένας «τίγρης» μπορεί να φέρει την άνοιξη!

Πολλοί τον αποκαλούν ως τον άνθρωπο των ειδικών αποστολών, τον άνθρωπο φτιαγμένο για τα δύσκολα. Άλλοι του έχουν παραχωρήσει το πρωσονύμιο «τίγρης», την ίδια στιγμή που ο ίδιος δηλώνει έτοιμος για κάθε πρόκληση στην επαγγελματική του καριέρα. Όλα τα παραπάνω μπορούν να σκιαγραφήσουν το προφίλ ενός... κομάντο, όπως άλλωστε ο ίδιος χαρακτηρίζει τους παίκτες που θέλει να έχει υπό τις οδηγίες του. Ο λόγος φυσικά για τον άνθρωπο που έχει αναλάβει την «ηλεκτρική καρέκλα» του Άρη για τη φετινή σεζόν, Βαγγέλη Αλεξανδρή.

Ο «τίγρης», λοιπόν, κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού είπε το πολυπόθητο «ναι» στους ανθρώπους των «κιτρίνων». Οι τελευταίοι έψαχναν την κίνηση ματ –δύσκολοι καιροί για τέτοιες λέξεις-, έτσι ώστε να αποφορτίσουν το αρνητικά φορτισμένο κλίμα γύρω από την ομάδα που είχε δημιουργηθεί την περασμένη αγωνιστική περίοδο και είχε φτάσει σε επικίνδυνα επίπεδα με το πέρας αυτής. Οι λόγοι πολλοί και λίγο πολύ γνωστοί! Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από τους καθαρά αγωνιστικούς με την απώλεια της 3^ης θέσης στο νήμα από τον «αιώνιο» αντίπαλο και τις πολλές ανακατατάξεις στο ρόστερ κατά τη διάρκεια της σεζόν, και να φτάσει στα ενδότερα και σημαντικότερα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την εμπιστοσύνη των φιλάθλων κι οπαδών στο πρόσωπο της διοίκησης. Παρ’ όλα αυτά οι προσπάθειες της διοίκησης ακολούθησαν σωστό κι ορθό σκεπτικό, με αποτέλεσμα ο Άρης να ξεκινάει τη φετινή «μάχη» με πολλά θετικά στη φαρέτρα του.

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για τους «κίτρινους» να ξεκινήσουν την προετοιμασία τους με καθοδηγητή έναν γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας και των απαιτήσεων της ομάδας συγχρόνως. Η παρέλαση προπονητών τα τελευταία χρόνια είχε ως παραστάτες τους Χέρμπερτ, Κατσικάρη, Μπλατ και Ντρούκερ που κάθε άλλο παρά τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος γνώριζαν, όπως επίσης την πίεση και το άγχος του Άρη. Εν αντιθέσει, ο... καπετάν-Βαγγέλης, έχει τις ικανότητες, τις δεξιότητες και την εμπειρία να μπαρκάρει το «υπερωκεάνειο» στα λιμάνια των επιτυχιών και να το κάνει να πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Ο τρόπος του γνωστός, μοναδικός κι αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή, επιμονή κι εμπιστοσύνη, όχι μόνο από τη διοίκηση αλλά και από τον κόσμο που έχει αποδείξει το γερό στομάχι που διαθέτει.

Βέβαια, ένα πλοίο μεγατόνων θα πρέπει να φέρει και το κατάλληλο πλήρωμα. ‘Ετσι λοιπόν, στο πλάι του κ. Αλεξανδρή θα βρίσκεται ο κ. Μανωλόπουλος. Οι συστάσεις που τον συνοδεύουν είναι οι καλύτερες , μιας κι ο ίδιος έχει βάλει, όχι ένα, αλλά πολλά λιθαράκια στο «χτίσιμο» της πολυετούς ανοδικής πορείας του Αμαρουσίου. Παράλληλα, το ρόστερ των «κιτρίνων» φέρει δύο βασικούς άξονες, οι οποίοι συνδυάζουν εμπειρία και δίψα για διάκριση σε υψηλό επίπεδο. Το παζλ μπορεί να μην έχει συμπληρωθεί ακόμη, όμως το σίγουρο είναι ότι θα πλαισιωθεί με τα καταλληλότερα κομμάτια, τα οποία φυσικά περνούν από ακτινογραφίες, εξονυχιστικούς ελέγχους και το μικροσκόπιο του «τίγρη».

Το σημαντικότερο ίσως πλεονέκτημα για τους «κίτρινους» τη δεδομένη χρονική στιγμή έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη που συγρεντρώνει το πρόσωπο του κ. Αλεξανδρή από όλες τις πλευρές. Η φυσιογνωμία του είναι πολυαγαπημένη και ταυτισμένη συγχρόνως με σημαντικές στιγμές της ιστορίας της ομάδας. Γι’ αυτό κι ο Έλληνας τεχνικός φαντάζει ως το ιδανικότερο μαξιλάρι που θα μπορέσει να απορροφήσει όλους τους κραδασμούς και τις πιθανές αναταράξεις. Η στήριξη αναμένεται θερμή από τον κόσμο του Άρη, ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να δει έναν πραγματικό μαχητή –εκτός εισαγωγικών- στον πάγκο της ομάδας. Οι απαιτήσεις πολλές, οι δυσκολίες ακόμη περισσότερες, όμως γι’ αυτά είναι φτιαγμένος ο «τίγρης», ο οποίος ναι, μπορεί να φέρει την άνοιξη στις τάξεις της ομάδας του Άρη.

Η αποκαθήλωσις μίας "Μπασκετομάνας"...

Θεσσαλονίκη… η πόλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η «νύμφη» του Θερμαϊκού, η πάλαι ποτέ «μπασκετομάνα»! Και τι δεν έχει ζήσει αυτή η πόλη, όταν προσκαλούσε το φίλαθλο κοινό της να καθηλωθεί μπροστά στο χαζοκούτι για να παρακολουθήσει τις μαγικές βραδιές με πρωταγωνιστές τον Άρη και τον ΠΑΟΚ. Βραδιές, οι οποίες έκριναν τίτλους, πρωταθλήματα και χάριζαν αμέτρητες συγκινήσεις σε χιλιάδες κόσμου ανά την Ελλάδα.

Φέτος, το είχε η μοίρα γραφτό οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι να διασταυρώσουν τα ξίφη τους με φόντο μία θέση στη διοργάνωση της Ευρωλίγκα, ή ακόμη-ακόμη στην προκριματική φάση αυτής. Με άλλα λόγια το χρυσοκέντητο και βαρύτιμο τρόπαιο του ελληνικού πρωταθλήματος έδωσε τη θέση του σε ένα «απλό» τσεκάρισμα εισιτηρίου για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Τα κοινά ανάμεσα στις δύο εποχές ελάχιστα και οι αντιφάσεις αρκετές…

Οι τιτανομαχίες ανάμεσα στους Γκάλη, Γιαννάκη, Πρέλεβιτς, Κόρφα κι όλων των υπολοίπων των «χρυσών» εκείνων ημερών, έδωσαν τη θέση τους σε αναμετρήσεις ανάμεσα Αμερικανούς –αν μη τι άλλο όχι πρώτης διαλογής-, Σκοπιανούς, Ρώσους που το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν γνωρίζουν κι αναγνωρίζουν το ειδικό «βάρος» κάθε μίας ξεχωριστής αναμέτρησης. Ακόμη πιο λυπηρά μηνύματα έρχονται από τους πρωταγωνιστές της κερκίδας, εκεί όπου το αγνό κι αστείρευτο πάθος, την καζούρα, την παρουσία φιλάθλων και των δύο αντιπάλων στο ίδιο γήπεδο, διαδέχθηκαν οι συνεχείς ύβρεις προς πάσες κατευθύνσεις, οι ρήψεις αντικειμένων (!) και οι… ψευτομαγκιές. Είναι άκρως εκνευριστικό, λυπητερό και τραγικό (οι τρεις από τις πολλές λέξεις που μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα του υπογράφοντος αυτού του κειμένου) η Θεσσαλονίκη να ακολουθήσει τα χνάρια που εδώ και αρκετά χρόνια έχουν χαράξει οι «ανεγκέφαλοι» και οι… γνωστού-άγνωστοι φίλοι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Είναι πραγματικά κρίμα, να σπιλώνεται και να αμαυρώνεται με τέτοιου είδους συμπεριφορές η ιστορία αρκετών δεκάδων σελίδων των μεγάλων παιχνιδιών ανάμεσα στον Άρη και στον ΠΑΟΚ.

Δεν είναι ανάγκη να μπει κάποιος σε διαδικασία και να καταδείξει ποιοί είναι αυτοί που αντιγράφουν τους τραμπουκισμούς και τα καταδικαστέα επεισόδια. Οι μη έχοντες παρωπίδες τους αναγνωρίζουν και τους γυρίζουν την πλάτη… Όμως το κακό γίνεται και μετά τη σταύρωση, ακολουθεί η αποκαθήλωση.

Υ.Γ. Τέλος, και ολοκληρώνοντας το μικρό παραλήρημα αγανάκτησης, ας γίνει και μία μικρή αναφορά στον μεγάλο πρωταγωνιστή της σειράς των μικρών τελικών των πλέι-οφ του ελληνικού πρωταθλήματος, που δεν είναι άλλος από τον Κώστα Σλούκα. Ο διεθνής γκαρντ δείχνει τρανά πως διαθέτει το άστρο, τη μαγκιά, την αυτοπεποίθηση, την ωριμότητα κι όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να ράψει το «κοστούμι» των επιτυχιών στα δικά του μέτρα. Δικαίως ο τίτλος του MVP της σειράς –ανεξαρτήτου τελικού αποτελέσματος- έχει ήδη δοθεί στον 21χρονο πόιντ γκαρντ, ο οποίος με τις εμφανίσεις του έχει χτυπήσει δυνατά την πόρτα του Ηλία Ζούρου και της εθνικής μας αγαπημένης.

Βασιλιάδες και παραμύθια…

Σε ημέρες θρησκευτικής κατάνυξης, ημέρες οικονομικής κρίσης, ημέρες όπου βασίλισσες χάνουν το στέμμα και το θρόνο τους, ο Άρης επέλεξε να επιστρατεύσει έναν… βασιλιά. Ο Άντονι Κινγκ εδώ και λίγα 24ωρα αποτελεί το νέο «όπλο» στη φαρέτρα των «κίτρινων», την ίδια στιγμή που ο Λευτέρης Σούμποτιτς αναζητεί μέσω αυτής της επιλογής την «ανάσταση» της φροντ λάιν της ομάδας του. Και για του λόγου το αληθές; Η μοναδική κινητήριος δύναμη στη ρακέτα του Άρη ακούει στο όνομα Έντιν Μπάβτσιτς, ο οποίος έχει δικαιώσει με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του τον Ελληνοσλοβένο τεχνικό. Αναφορικά με τον Αμερικανό σέντερ, ο Κινγκ προέρχεται από μία γεμάτη χρονιά τόσο στο Κυπριακό πρωτάθλημα, όσο και στην ευρωπαϊκή διοργάνωση της FIBA. Οι συστάσεις που τον συνοδεύουν καλές, τα στατιστικά και οι αριθμοί ακόμη καλύτεροι, όμως καθρέφτης όλων είναι οι εμφανίσεις εντός των τεσσάρων γραμμών.

Καλοί οι βασιλιάδες και οι αυτοκρατορίες, όμως το παραμύθι μέσα από το οποίο προέρχεται το ελληνικό πρωτάθλημα, δεν περιτριγυρίζεται από νεράιδες, μαγικά φίλτρα ή πρίγκιπες πάνω σε άσπρα άλογα. Πλειάδα παικτών αναχωρεί για άλλες πολιτείες μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, τελικοί αναβάλλονται –ευτυχώς όχι επ’ αόριστον-, γήπεδα (ιστορικά και μη) συγκεντρώνουν συγγενείς και φίλους… Κι αν μαγεία του αθλήματος θέλει τον Ολυμπιακό ύστερα από αρκετά χρόνια να «σπάει» την πρωτοκαθεδρία του Παναθηναϊκού, ή την ΑΕΚ να καταρρέει στα άδυτα της Α2, το ίδιο το ελληνικό πρωτάθλημα αφήνει την εν λόγω μαγεία σε δεύτερη μοίρα με όλα τα… μαγικά που λαμβάνουν χώρα!

Δυστυχώς, το ελληνικό πρωτάθλημα έχει χάσει την ταυτότητά του, την αίγλη και τη λάμψη που το συνόδευαν τα περασμένα χρόνια. Το φίλαθλο κοινό όχι μόνο έχει γυρίσει περίτρανα τις πλάτες του στο άθλημα, αλλά δύσκολα θα πεισθεί να επιστρέψει και πάλι στις επάλξεις της κερκίδας. Ένας «βασιλιάς» λοιπόν, μπορεί να φέρει την αγωνιστική ενίσχυση του Άρη, όμως ένας παραμυθένιος στρατός από μάγους με φίλτρα και ραβδιά, νεράιδες, ξωτικά και ότι άλλο μπορεί να πλάσσει ο ανθρώπινος νους απαιτούνται για να επιστρέψει η μαγεία, η οργάνωση και η καινοτομία στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Υ.Γ. Χριστός Ανέστη σε όλες και όλους. Ίσως χρειάστηκε να περάσει κάτι παραπάνω από ένας χρόνος για την επαν-ενεργοποίηση του ιστολογίου, όμως οι αλλαγές πολλές, η προσωπική αμφισβήτηση προς το «προϊόν» μεγάλη και η απογοήτευση από πολλές πλευρές ακόμη μεγαλύτερη. Επαναδραστηριοποίηση λοιπόν; Ίδωμεν…