Βέβαια, όταν κανείς διαβάζει ή φτάνει στα αυτιά του η είδηση για την οδική(!) μετακίνηση της αποστολής των «κίτρινων» στην Αθήνα για την πρεμιέρα (να την κάνει ο Θεός...) του ελληνικού πρωταθλήματος, μία και μόνο λέξη έρχεται στο μυαλό του και δεν είναι άλλη από την «κατάντια». Ένας ολόκληρος «αυτοκράτορας», έχοντας χάσει την αίγλη, τη λάμψη και τη δύναμη που τον συνόδευαν, κατήντησε να περιπλιανέται ξυπόλητος σε δύσβατα κι επικίνδυνα μονομάτια για το ίδιο του το μέλλον. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν δίπλα στην ομάδα, φαίνεται πως γυρίζουν την πλάτη ο ένας μετά τον άλλο, τη στιγμή που ο φίλαθλος κόσμος δείχνει να έχει χάσει το όποιο ενδιαφέρον στήριξης του είχε απομείνει. Αποτέλεσμα; Από τον τυφώνα της οικονομικής κρίσης δεν μπορούσε να ξεφύγει ούτε η ομάδα του Άρη, της οποίας τα προβλήματα διογκώνονται μέρα με την ημέρα.
Παρ’ όλα αυτά, δεν νοείται το όνομα του ιστορικού Άρη να διασύρεται σε κάθε είδους μέσα εννημέρωσης, μέσα από αποφάσεις όπως η προαναφερθείσα. Πολλά ερωτήματα «γεννιούνται» από όλους τους... αθώους φιλάθλους, τα οποία έχουν να κάνουν με την οικονομική διαχείρηση της ομάδας. Διότι φαντάζει άκρως οξύμωρο το γεγονός ότι πριν λίγες ημέρες η διοίκηση ανακοίνωνε τη συμφωνία με τον Αμερικανό Ντομινίκ Τζέιμς, όπως επίσης και το πόσο σίγουρη θεωρούνταν η συμφωνία με τον Δημήτρη Τσαλδάρη. Πολλά άλλαξαν εντός ολίγων ημερών, τα οποία μόνο οι ίδοι οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν, που δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους της διοίκησης κι αυτών που βοηθούσαν με τον δικό τους τρόπο την ομάδα.
Δυστυχώς, ο Άρης έχει ανάγκη από τον δικό του Οδυσσέα, τον πολυμήχανο άνθρωπο που θα δώσει άμεσες λύσεις στα προβλήματα των «κίτρινων». Ο Άρης, κ.κ. υπεύθυνοι που κινείτε τα νήματα, έχει γράψει το δικό του έπος με τη βοήθεια χιλιάδων, όχι στίχων, αλλά φιλάθλων. Κι αν η ανησυχητική κατάσταση δεν βελτιωθεί άμεσα, τότε η τραγική ειρωνία στους όρους της αρχαίας τραγωδίας θα θεωρείται βέβαιη. Όταν δηλαδή, όλοι εμείς, το κοινό, θα γνωρίζουμε την κατάληξη και ο πρωταγωνιστής, η ίδια η ομάδα, όχι...
Υ.Γ. «... Γι’ αυτό οι μνηστήρες πια μη γνοιάζεσαι τι λεν και τι λογιάζουν,
οι ανέμυαλοι, που νου δεν έχουνε κι ουδέ ψηφούν το δίκιο
κι ουδέ που ανανογιούνται θάνατο, το μαύρο που σιμώνει
γραφτό τους.»