Θεσσαλονίκη… η πόλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η «νύμφη» του Θερμαϊκού, η πάλαι ποτέ «μπασκετομάνα»! Και τι δεν έχει ζήσει αυτή η πόλη, όταν προσκαλούσε το φίλαθλο κοινό της να καθηλωθεί μπροστά στο χαζοκούτι για να παρακολουθήσει τις μαγικές βραδιές με πρωταγωνιστές τον Άρη και τον ΠΑΟΚ. Βραδιές, οι οποίες έκριναν τίτλους, πρωταθλήματα και χάριζαν αμέτρητες συγκινήσεις σε χιλιάδες κόσμου ανά την Ελλάδα.
Φέτος, το είχε η μοίρα γραφτό οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι να διασταυρώσουν τα ξίφη τους με φόντο μία θέση στη διοργάνωση της Ευρωλίγκα, ή ακόμη-ακόμη στην προκριματική φάση αυτής. Με άλλα λόγια το χρυσοκέντητο και βαρύτιμο τρόπαιο του ελληνικού πρωταθλήματος έδωσε τη θέση του σε ένα «απλό» τσεκάρισμα εισιτηρίου για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Τα κοινά ανάμεσα στις δύο εποχές ελάχιστα και οι αντιφάσεις αρκετές…
Οι τιτανομαχίες ανάμεσα στους Γκάλη, Γιαννάκη, Πρέλεβιτς, Κόρφα κι όλων των υπολοίπων των «χρυσών» εκείνων ημερών, έδωσαν τη θέση τους σε αναμετρήσεις ανάμεσα Αμερικανούς –αν μη τι άλλο όχι πρώτης διαλογής-, Σκοπιανούς, Ρώσους που το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν γνωρίζουν κι αναγνωρίζουν το ειδικό «βάρος» κάθε μίας ξεχωριστής αναμέτρησης. Ακόμη πιο λυπηρά μηνύματα έρχονται από τους πρωταγωνιστές της κερκίδας, εκεί όπου το αγνό κι αστείρευτο πάθος, την καζούρα, την παρουσία φιλάθλων και των δύο αντιπάλων στο ίδιο γήπεδο, διαδέχθηκαν οι συνεχείς ύβρεις προς πάσες κατευθύνσεις, οι ρήψεις αντικειμένων (!) και οι… ψευτομαγκιές. Είναι άκρως εκνευριστικό, λυπητερό και τραγικό (οι τρεις από τις πολλές λέξεις που μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα του υπογράφοντος αυτού του κειμένου) η Θεσσαλονίκη να ακολουθήσει τα χνάρια που εδώ και αρκετά χρόνια έχουν χαράξει οι «ανεγκέφαλοι» και οι… γνωστού-άγνωστοι φίλοι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Είναι πραγματικά κρίμα, να σπιλώνεται και να αμαυρώνεται με τέτοιου είδους συμπεριφορές η ιστορία αρκετών δεκάδων σελίδων των μεγάλων παιχνιδιών ανάμεσα στον Άρη και στον ΠΑΟΚ.
Δεν είναι ανάγκη να μπει κάποιος σε διαδικασία και να καταδείξει ποιοί είναι αυτοί που αντιγράφουν τους τραμπουκισμούς και τα καταδικαστέα επεισόδια. Οι μη έχοντες παρωπίδες τους αναγνωρίζουν και τους γυρίζουν την πλάτη… Όμως το κακό γίνεται και μετά τη σταύρωση, ακολουθεί η αποκαθήλωση.
